Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ

   Πολλοί απορούν για τη χρησιμότητα του μαέστρου. Η ορχήστρα όμως αποτελείται από πολλούς εκτελεστές και ο κάθε μουσικός έχει τον δικό του τρόπο να αντιλαμβάνεται μια μουσική φράση και να εκφράζει την άποψή του. Όμως η ορχήστρα  αποτελεί ένα σύνολο που οφείλει να μια ενιαία άποψη και ένα κοινό στυλ παιξίματος. Εκείνος που θα κάνει αυτό το σύνολο να αποκτήσει ενιαία προσωπικότητα και να ερμηνεύσει ένα μουσικό έργο με συγκεκριμένο τρόπο δεν είναι άλλος από τον μαέστρο. Ο μαέστρος με τις κινήσεις των χεριών του, του σώματός του, με ένα βλέμμα του αλλά και με την μπαγκέτα του δίνει το τέμπο, δείχνει τις δυναμικές των μουσικών φράσεων και τις εισόδους των οργάνων. Ο μαέστρος οφείλει να κατέχει γνώσεις μουσικής μορφολογίας και ιστορίας. Να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες των οργάνων, να διαθέτει  έναν αποτελεσματικό τρόπο να περνά στους μουσικούς  αυτό που θέλει να εκφράσει καθώς η έκφραση μιας μουσικής ιδέας είναι τελικά στα χέρια των μουσικών της ορχήστρας.  

   Υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που μαρτυρούν ότι, κατά την πολυφωνική περίοδο(15^ος αιώνας) ένα άτομο της ορχήστρας χτυπούσε με μια ράβδο το έδαφος ή τα χέρια του κρατώντας το τέμπο. Στην εποχή του Μπαρόκ συνήθως ο οργανίστας, που ήταν και ο συνθέτης του έργου, διηύθυνε από τη θέση του. Γνωρίζουμε ότι στην Όπερα του Παρισιού καθήκοντα μαέστρου, από τη θέση που καθόνταν, εκτελούσε το πρώτο βιολί της ορχήστρας με τη βοήθεια του δοξαριού του. Όμως καθώς αυξάνονταν τα μέλη της ορχήστρας η παρουσία ενός συντονιστή κρίνονταν απαραίτητη. Το αποτέλεσμα ήταν κατά το πρώτο μισό του 19^ου αιώνα να εμφανιστεί ο συνθέτης-μαέστρος. Ο συνθέτης μαέστρος αναλαμβάνει τον έλεγχο προάγοντας την ερμηνευτική του άποψη. Ήταν και οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν την μπαγκέτα.

   Στις μέρες μας, η πολυπλοκότητα των μουσικών συνθέσεων που γράφεται χρήζει την ανάγκη ύπαρξης μαέστρου ακόμη και σε μικρά σύνολα πέντε και έξι μουσικών